Een gedeelde strijd

"De voorbije weken merkte ik voortdurend moe te zijn. Enkel door mij te blijven focussen op het resultaat van mijn werk en mijn broodnodige omzet, slaagde ik erin mij erdoor te sleuren. Nu ben ik op. Gisteren ging ik bij de dokter langs en die schreef mij meteen acht weken complete rust voor. Ik sta op het randje van een burn-out. Dit gaat zo hard in tegen mijn natuur, maar ik ben verplicht om het te doen. Voor mijn gezin, voor mijn klanten en vooral ook… voor mijzelf."

Afgelopen vrijdag ontving ik dit bericht van een collega. Hij is iemand die ik echt waardeer en met wie ik nauw samenwerk. Natuurlijk wens ik hem het allerbeste toe. Toen ik dit besprak met mijn partner, vertelde ze me dat er bij haar op het werk ook verschillende mensen zijn die thuis zitten met een burn-out. Het is gewoon te druk. En het feit dat haar collega's thuis zitten, legt nog meer druk op de rest:

"We stonden net even te praten met een paar mensen over het feit dat we Kirsten de komende maanden niet zouden zien. Ze had ernstige gezondheidsproblemen ontwikkeld en is opgenomen op de spoedafdeling. Terwijl we onze oprechte zorgen over onze collega deelden, liep onze manager voorbij en gaf ons onmiddellijk een uitbrander: 'Wel? Ik hoor dat jullie het allemaal zo druk hebben, maar blijkbaar niet? Ik zie dat jullie genoeg tijd hebben om te kletsen? Aan het werk!' Eerlijk gezegd, dat was de druppel. Ik ben heel benieuwd wie er maandag wel of niet zal opduiken."

Gisteren, zondagavond, nam ik afscheid van mijn dochter en haar beste vriendin, die deze week naar zee gaan. Terwijl we knuffels en kussen uitwisselden, kwam de moeder van het vriendinnetje naar me toe en zei: "Morgen ga ik naar mijn therapeut. Ik druk op de pauzeknop. Ik kan het niet meer aan… het is genoeg geweest." We keken haar verbaasd aan; "Vanwege het werk?" "Ja," zei ze, "we zitten midden in de uitverkoop, maar er is praktisch geen personeel. Het is gewoon niet meer te doen. Ik weet dat er financiële consequenties zullen zijn, maar ik kan het niet meer aan."

Ik vermoed stilletjes dat dit gesprek nog wel een paar uur had kunnen doorgaan, maar de meisjes moesten vertrekken. Wat mij vooral bijblijft van dit weekend is dat drie mensen mij in slechts drie dagen tijd hebben verteld dat ze het genoeg vonden. Dat de eindeloze drukte en het voortdurende streven naar resultaten eigenlijk destructief zijn. Mensen zijn niet gemaakt om onder constante druk te leven; het gaat tegen onze natuur in.

Toch is er een mogelijkheid, een kans, een manier om dingen anders te doen. Dat is de essentie van NEO: No Expected Outcome. Het is een optie om te bewegen van energievreters naar energiegevers. Van verplichte output naar persoonlijke vrijheid. Van we moeten naar we kunnen. Van moe zijn naar welzijn.

Uit die vicieuze cirkel breken vereist moed en een verandering van mindset. Maar gelukkig is er wetenschap en strategie. Ik ontwikkelde de NEO-strategie als een manier om zelf door een moeilijke periode heen te komen, die overliep van diepe persoonlijke uitdagingen, een emotionele rollercoaster, een fysieke tol op mijn gezondheid en welzijn, en financieel op de bodem zitten.

Een diep geheim

Een jonge vrouw zit bij me en huilt om haar uitdaging. Hoe ze zichzelf zo lang het geluk in de liefde heeft ontzegd. Ze breekt en zegt met tranen in haar ogen: "Ik heb haar sindsdien nooit meer gezien, maar ik mis haar elke dag…" Terwijl ze haar coming-out deelt, eindigt ze haar verhaal met: "Ik heb dit nog nooit aan iemand verteld…"

Er breekt ook iets in mij. Ze is zo oprecht, haar verhaal is zo herkenbaar. Ik voel me een verrader en een bedrieger omdat ook ik met een geheim rondloop waar ik nog nooit met iemand over heb gepraat.

Sinds mijn jeugd draag ik dat geheim in mij. Ondanks dat mensen mij herkenden als een stille en teruggetrokken jongen, voelde ik mij niet zo. Ik herinner me dat ik op het zachte, kamerbrede tapijt van mijn slaapkamer zat, waar ik naar hartenlust las en tekende. Ik verslond de 'Tiny'-boekjes die ik van mijn nichtjes had gekregen. Ik hield ervan sprookjes te lezen over prinsessen en kastelen. Ik hield helemaal niet van voetbal of fysiek gewelddadige dingen. Op de speelplaats hoorde ik bij de meisjes, niet bij de drukke jongens. Je raadt het al; in het geheim was ik eigenlijk een meisje. Althans, zo voelde ik me. Voor altijd.

Nu herkennen mensen mij als de vrouw die ik werkelijk weet dat ik ben. Maar niet zonder strijd natuurlijk. Er zijn nog steeds mensen die mij gewoon negeren. Een eenvoudig "Hallo" of een vriendelijk knikje lijkt te veel gevraagd. En andere mensen omarmen mij. Transgender vrouw zijn blijft een emotionele rollercoaster.

De inzinking

Vorig jaar ging mijn coachingbedrijf failliet. We hadden de zaak met vier bedrijfscoaches opgericht in 2003. Maar tijdens de COVID-periode konden twee zakenpartners geen omzet genereren vanwege COVID-infecties en andere beperkingen… Onze zaak kon de herhaalde lockdowns en beschermingsmaatregelen niet doorstaan.

De afgelopen achttien maanden heb ik mij volledig moeten heroriënteren, mijn bedrijf opnieuw vanaf de grond moeten opbouwen. Maar het had ook een aanzienlijke impact op mijn gezin. Want tegelijkertijd waren we op zoek naar een nieuw huis, een nieuwe hypotheek, een nieuw leven. Op een gegeven moment keek ik naar onze bankrekeningen. Ze stonden allemaal diep in het rood.

Dus elk vrij moment; 's avonds, in het weekend, 's ochtends en 's nachts veranderde in verplichte 'productieve' tijd. Mijn motto was: "When the going gets tough…" Ik richtte me zo hard op de wederopbouw dat het een tol eiste op mijn gezondheid. Mijn gewicht nam zichtbaar toe. Ik ontwikkelde een hartkwaal.

De ontdekking

Tot op een goede vrijdag, toen ik voor mijn scherm zat… met duizenden vooraf bepaalde doelen en gewenste resultaten voor die dag. En ik voelde mezelf blokkeren. Er kwam niets binnen. Er ging niets uit. Ik voelde me compleet leeggezogen… uitgeput… op… op… op…

Toen viel mijn blik op de synthesizer die ik een paar weken eerder had gekregen. Het was een cadeau. Het zat nog in de doos. Toen ik het opende, voelde ik een sprankje energie in mij opwellen. Nieuwsgierig, plugde ik het apparaat in mijn computer. Ik raakte de toetsen aan en een wonderlijk geluid omarmde mij. Mijn hart sprong op in mijn borst… Ik genoot van de momenten en dompelde mezelf onder in prachtige klanken. Ik maakte de hele dag muziek.

Die vrijdagavond wandelde ik met mijn hond in het park. Ik liet mijn gedachten afdwalen. En plotseling, het trof me; ik had iets ontdekt dat me echt kon helpen. In plaats van mezelf constant uit te putten… in plaats van mezelf te pushen om schijnbaar onbereikbare resultaten te behalen… in plaats van constant achter mezelf aan te rennen om de waan van de dag bij te houden… stond ik mezelf toe om geen uitkomsten te hebben. Geen doel, anders dan te genieten van de reis… muziek maken. Te leven IN het moment. In flow. Al die dingen die ik als coach had geleerd, had ik samengebracht in een eenvoudig concept: No Expected Outcome.

Wanneer ik met mensen over NEO praat, merk ik dat ik elke keer een snaar raak. Ik zie mensen wiens ogen vollopen met tranen; ze vertellen me hoe mijn verhaal ook hun verhaal is. Tegelijkertijd hoor ik ze zuchten: "Ik wou dat ik dit ook kon… Mijn baas zou dit nooit toelaten… Ik moet mijn uren nog steeds factureerbaar maken… Ja, dit werkt voor jou, maar ik zie niet hoe ik dit zou kunnen doen…"

Ik vind die reacties bijzonder interessant; aan de ene kant realiseer je je hoe belangrijk NEO is, en aan de andere kant weet je niet hoe je moet beginnen? Nou, laten we er gewoon voor zorgen dat je zelf meteen met kleine stappen kunt beginnen met NEO. Niet omdat het moet, maar gewoon omdat het kan!

Ik wil niets liever dan doorgeven wat ik tot nu toe heb geleerd. Zodat ook jij kunt ervaren hoe anders het leven kan zijn wanneer je het NEO-principe niet alleen herkent en begrijpt, maar ook echt beleeft.

Hoe contra-intuïtief het ook lijkt, door niet op resultaten te focussen gedurende 20% van je werktijd, behaal je al snel meer resultaten dan je ooit tevoren had kunnen bereiken. Omdat je jezelf de kans geeft om op te laden met inspiratie, creativiteit en zingeving.

Wil je dit ook?

Wil je ook deel uitmaken van een opkomende NEO-community?

Wil je ook weten wat je eerste stap kan zijn om zelf NEO te leven?

Dan heb je de volgende opties:

• Kies ervoor om NEO geen kans te geven en over te gaan naar de gewone orde van de dag.
• Klik op deze link en download het e-book.
• Luister op je gemak naar de gratis podcastafleveringen.
• Volg de audiocursus, boordevol handige tips en technieken om NEO volledig te ervaren.
• Neem deel aan een online NEO-groepscoachingsessie.

Je hoeft dus niet te wachten op het perfecte moment. Je hoeft geen honderden of duizenden euro's uit te geven aan coaches en therapeuten. Je hoeft zelfs niet uit te zoeken hoe, wat en wanneer je iets kunt doen om te beginnen.

In de afgelopen maanden heb ik alles gedaan wat ik kon om je de tools te bieden, op maat gemaakt, die je direct kunt gebruiken.

"Gisteren nam ik deel aan een vergadering met onze club, en we spraken over hoe belangrijk het is om voldoende 'me-time' in te bouwen. We bespraken het probleem maar spraken niet over of oefenden geen technieken. Dat ontbrak ons. En kijk, vandaag kreeg ik de tools die niet alleen mij helpen, maar ook mijn vrienden. Het voelt voorbestemd! Dank je, Steff."

Deze getuigenis kreeg ik van Ann aan het einde van een NEO-groepscoachingsessie. Zulke signalen vervullen mij met een missie om zoveel mogelijk mensen te bereiken. Want tijdens mijn wandeling met mijn hond die goede vrijdagavond voelde ik al; NEO is niet alleen voor mij, maar voor de wereld.

Dus, wat houdt je tegen? Download de podcast, het e-book en laat je inspireren.

Maak nu je eerste NEO-keuze. En nogmaals, niet omdat het moet, maar gewoon omdat het kan.